اولین ماشین های NC تجاری در دهه 50 میلادی ساخته شدند، و با نوارهای پانچ کار میکردند. وقتی ثابت شد که این ماشین ها توانایی کاهش هزینه ها را دارند، روند رشد و توسعه آنها در کارخانه ها بیشتر شد. برای افزایش سرعت تقاضا و جا افتادن سریعتر این ماشین ها در صنعت، ارتش آمریکا 120 ماشین NC را خریداری کرده و آنها را به کارخانه های مختلف اجاره داد تا آنها با این ایده جدید – ماشین های نیمه اتوماتیک – بیشتر آشنا شوند. در پایان دهه 50، NC شروع به انقلاب کرد، هرچند هنوز مشکلاتی وجود داشت. بعنوان مثال، g-code، زبان جهانی سیستم های CNC کنونی، وجود نداشت. هر کارخانه زبان منحصر به خود را برای برنامه نویسی ماشین منتشر میکرد (برنامه هایی که ابزارهای ماشین را برای ساخت قطعات هدایت میکنند).
سال 1959 ماشین CNC: ماشین Mikwaukee-Matik-II اولین ماشین با تعویض اتوماتیک ابزار بود.
تعدادی از شاخص ها، CNC را به سرعت در دهه 60 میلادی پیش برد:
- زبان استاندارد G-Code برای برنامه های قطعه: مبداء g-code به دانشگاه MIT بر میگردد، حدود 1958، زمانی که یک زبان برای لابلاتوار سروومکانیزم MIT استفاده می شد ( MIT Servomechanisms Labolatory ). اتحادیه صنعت الکترونیک – EIA یا The Electronic Industry Alliance – رسما g-code را در اوایل دهه 60 استاندارد کرد.
- CAD یا Computer-aided Design به مسیر خودش بازگشت و بسرعت جای طراحی های روی کاغذ و طراحان دستی را در دهه ی 60 گرفت. در دهه ی 70، CAD بعنوان یک صنعت بزرگ محبوب با بازیگرانی مثل Intergraph و Computervision در آمد.
- مینی کامپیوترهایی مثل DEC PDP-8 و نووا – Data General Nova – در دهه 60 در دسترس قرار گرفتند و دستگاه های CNC را هم ارزان و هم قدرتمند ساختند.
در 1970، رشد اقتصادی بیشتر کشورهای غربی کُند شده و حقوق کارگران در حال افزایش بود. با دهه 60؛ که زیربنای تکنولوژی مورد نیاز فراهم شده بود، صنعت CNC بپا خواست و تکنولوژی های قدیمی تر مانند هیدرولیک تریسر ها – Hydraulic Tracers – و ماشین کاری دستی را در صنایع بزرگ از دور خارج کرد.
شرکت های آمریکایی بصورت گسترده انقلاب CNC را پشتیبانی و اجرا کردند، اما زیاد روی هزینه های بالا ی آن تمرکز داشتند. آلمان ها اولین کسانی بودند که قابلیت های ساده سازی و کاهش هزینه های CNC را دیدند، و در 1979 آلمان ها دستگاه های CNC بیشتری نسبت به کمپانی های آمریکایی می فروختند. ژاپنی ها فرمول مشابهی را پیش گرفتند و تا درجات موفقیت بیشتری پیش رفتند تا جایی که حتی رهبری این صنعت را از دست آلمان ها در سال 1980 ربودند. در 1971، 10 عدد از بزرگترین شرکت های CNC همه آمریکایی بودند، اما در 1987، تنها Cincinnati Milacron باقی مانده بود که آن هم جایگاه 8 ام را داشت.
این اواخر، میکروپروسسورها کنترلرهای CNC را حتی ارزانتر هم کردند، و در دسترس بودن CNC را برای علاقه مندان و CNC های شخصی به حداکثر خود رساندند. پروژه ی کنترلر ماشین افزون شده ( EMC یا Enhanced Machine Controller ) یک پروژه برای ارائه ی یک کنترلر متن باز بود که توسط NIST – National Institue of Standards and Technology شروع شد. در قرن بیستم، پروژه بصورت متن باز به معرض عموم گذاشته شد، و EMC2 در 2003 ظاهر شد.
Mach3 (بخوانید ماخ 3) توسط Artsoft که سازنده Art Fenetry بود منتشر شد و بعنوان یک انشعاب از آخرین نسخه های EMC برای اجرا در ویندوز بجای لینوکس مورد استفاده قرار گرفت. که این کار باعث بیشتر در دسترس بودن بازار CNC شخصی شد. کمپانی Art یا ArtSoft، در 2001 شکل گرفته بود.
هر دوی نرم افزارهای EMC2 و Mach3 هنوز وجود دارند و مانند بسیاری دیگر از تکنولوژی های CNC پشتیبانی و استفاده می شوند.
