یه شوخی مرسوم درباره تکنولوژی پردازنده های سیلیکونی هست که میگه: “فقط یکسری سنگن که گولشون زدیم تا فکر کنن!(سیلیکون در حقیقت از شن ریزه های توی بیابون استخراج میشه!) هِه! این انسان های دیوونه، دیگه به چی میخوان فکر کنن؟! خب، پردازنده های انعطاف پذیر ARM به نظر خوب میان! تجربه جدید کمپانی ARM برای استفاده از پلاستیک بجای سیلیکون برای ساخت SoC هاش حالا به واقعیت تبدیل شده و به نظر میرسه قراره انقلابی تو حوزه IoT های پوشیدنی بپا کنه! خیلی قدرتمند نیست، اما میتونه توی هر چیزی جا بگیره بدون اینکه ترسی از شکسته شدنش داشته باشیم.
ARM امروز (26 ژولای 2021 یا 4 مرداد 1400) اولین نسخه نمونه (prototype) از “PlasticARM” رو همراه با شرکت نیمه هادی PragmatIC معرفی کرد. شرکت ARM میگه این چیپ 32 بیتی جدید بر اساس طراحی های نیمه هادی های موجود طراحی نشده، بلکه از تکنولوژی ترانزیستور فیلم-نازک(thin-film) اکسید-متال(metal-oxide) روی لایه انعطاف پذیر بهره میبره. بعضی از اجزاء این چیپ پلاستیکی آشنا هستن: یک بلوک حافظه RAM (فقط 128 بایت) و یه بخش خیلی کوچیک برای حافظه ROM (456 بایت). حتی یه هسته پردازنده Cortex-M هم وجود داره که قدیمیه ولی هنوز میتونه مثل معماری ARMv6-M سرویس بده.
پردازنده M0 بخش کم مصرف این چیپه، ولی توی چیپ های پلاستیکی جدید نیست. نوآوری قضیه توی لایه انعطاف پذیرش نهفته است. کل چیپ 60 میلی متر مربعه و از 56340 جزء (component) و 18000 دروازه منطقی (logic gate) تشکیل شده. این پیچیده ترین پردازنده قابل انعطاف دنیاست؛ بعدی با 12 جزء کمتر از PlasticARM تو مقام دوم جا میگیره. به 21 میلی وات توان احتیاج داره که برای M0 زیاده، اما نسخه های بعدی میتونن بهینه تر شده باشن تا جایی که بشه ازشون تو IoT و کاربردهای پوشیدنی که شارژ کردن پی-در-پی شون(یا حتی اتصالشون به منبع تغذیه) زیاد مقدور نیست استفاده بشن. حتی، وقتی دارن شارژ میشن میتونین مثل کاغذ تاشون کنین !
ARM هیچ برنامه خاصی برای این چیپ ها نداره – نه فقط بخاطر اینکه فعلا نسخه آزمایشیه، بلکه به این خاطر که فقط میتونه سه تا برنامه که توی طراحیش پیاده شده رو اجرا کنه. نسخه های بعدی PlasticARM حافظه قابل نوشتن خواهند داشت که اجازه پروگرام کردن کاملشون رو میده.
مشکل دیگه ای که جلوی سرازیر شدن SoC های اعطاف پذیر رو به بازار میگیره مصرف توان غیر بهینه شونه. با اینکه هسته M0 برای تکنولوژی IoT یه طراحی کم-توان و ایده آله، 99 درصد از اون 21 میلی وات مصرف توانش تلف میشه. اندازه چیپ هم از همتا های سیلیکونی ش خیلی بزرگتره. البته اگه قرار باشه روی یه تیکه ورق پلاستیکی باشه زیاد هم فرقی نمیکنه، ولی توان مصرفی یه ضدحال جدیه! مهندس محقق ARM، جیمز مایرز گفته که انتظار داره چیپ های PasticARM به مسیر ترقی شون ادامه بدن.
اگه به مطلب علاقه دارین و میخواین بیشتر راجع بهش مطالعه کنین به این لینک سر بزنین.
